admin area www.iamatikos.gr ΙΕΡΟ ΜΕΤΟΧΙΟ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ Κοκκιναράς Πεντέλη
  



www.iamatikos.gr ΙΕΡΟ ΜΕΤΟΧΙΟ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ Κοκκιναράς Πεντέλη www.iamatikos.gr ΙΕΡΟ ΜΕΤΟΧΙΟ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ Κοκκιναράς Πεντέλη

e-mail ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Εἰς τὸ ἑξῆς μπορεῖτε νὰ ἐπικοινωνεῖτε καὶ διὰ τοῦ ἡλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου
μετὰ τοῦ καθ’ ἡμᾶς Ἱ.Μετοχίου εἰς τὴν ἑξῆς διεύθυνσιν:
iamatikos @yahoo.com
Ἐκ τοῦ Ἱ.Μετοχίου
www.iamatikos.gr ΙΕΡΟ ΜΕΤΟΧΙΟ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ Κοκκιναράς Πεντέλη
Ὁ ἐν ὁσίοις ἀναπαυόμενος γέρων Σίμων εἶδε τὸ φῶς τοῦ κτιστοῦ ἡλίου στὴν Μεταμόρφωση τῆς Ἀττικῆς τὸ 1901. Πατέρας του ἦταν ὁ Ἀθανάσιος Ἀρβανίτης. Γεννιέται σὲ ἕνα φτωχικὸ ἀλλὰ τίμιο σπίτι, λαμβάνοντας κατὰ τὴν βάπτισή του τὸ ὄνομα τῆς πολύτεκνης γιαγιᾶς του Παναγιώτας.

Σὰν παιδί, ὅπως ἀναφέρεται, ἦταν εὔσωμος καὶ ξανθός, ἐνῷ τὰ μάτια του ἦταν γαλάζια. Ἡ φυσική του διάπλαση καθὼς καὶ οἱ ἀξιοσημείωτες σωματικές του δυνάμεις τὸν βοήθησαν, ὅταν ἤδη μετὰ τὸ κλείσιμο τῶν σχολείων, τελειώνοντας τὴν Α΄ τάξη τοῦ Δημοτικοῦ ὁ πατέρας του τὸν ὁδηγεῖ σὲ ἕνα μανάβικο γιὰ νὰ ἐργασθεῖ. Ἀργότερα, ὅταν τελειώνει τὸ Δημοτικὸ καὶ σὲ ἡλικία 13 ἐτῶν, γίνεται πλανόδιος μανάβης, ὥστε νὰ συμβάλει καὶ ἐκεῖνος στὰ οἰκονομικὰ τῆς οἰκογενείας του. Καὶ ἐκεῖ οἱ φυσικὲς σωματικές του δυνάμεις τὸν βοηθοῦν ὥστε νὰ ξεπερνᾷ κάθε ἐμπόδιο στὴν μεταφορὰ τῶν διαφόρων φορτίων ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνει. Παράλληλα, ὅποτε χρειαζόταν, ἔκανε καὶ ἄλλες ἐργασίες κυρίως χειρονακτικὲς σὲ χωράφια, τὰ ὁποῖα ἔσκαβε, πότιζε, τσάπιζε καὶ καλλιεργοῦσε.

Ποτὲ ὅμως τὶς ἡμέρες ποὺ ἐργαζόταν δὲν ἄφηνε τὸν πολύτιμο χρόνο τῆς ζωῆς του νὰ πηγαίνει χαμένος σὲ ἀνούσιες ἀσχολίες. Κάθε λεπτὸ ξεκούρασης ἦταν γιὰ ἐκεῖνον ἀφορμὴ πνευματικῆς καλλιέργειας. Ρουφοῦσε στὴν κυριολεξία τὰ λόγια τῆς Ἁγ.Γραφῆς, τὴν ὁποία εἶχε πάντοτε μαζί του καὶ μελετοῦσε τὰ ἱερὰ κείμενα σὲ κάθε εὐκαιρία.

Ἀπὸ τὰ παιδικά του χρόνια ὁ Γέροντας ἀγαποῦσε τοὺς μοναχοὺς καὶ τὸν τρόπο ζωῆς τους. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη ἔγινε καὶ ἡ αἰτία νὰ βρεθεῖ ὡς προσκυνητὴς στὸ Ἅγιον Ὄρος ἀρκετὲς φορές. Διηγεῖτο ὁ ἴδιος ὅτι κάποτε ποὺ ἐπισκέφθηκε τὸν Ἄθωνα, εὑρισκόμενος στὰ Καυσοκαλύβια, εἶχε τὴν μοναδικὴ εὐκαιρία νὰ λάβει τὴν εὐχὴ τοῦ Ἁγ.Νεκταρίου, ὁ ὁποῖος ἐπίσης ἐπισκεπτόταν τὸν Ἄθωνα. Μάλιστα ἀναφέρεται ὅτι ὁ Ἅγιος προεῖπε σʼ ἐκεῖνον καὶ τὴν μετέπειτα πορεία τοῦ μικροῦ Παναγιώτη, ὁ ὁποῖος γενόμενος Ἱερεὺς καὶ Πνευματικὸς θὰ καθοδηγοῦσε πολλοὺς πιστούς.

Σὲ ἡλικία 24 ἐτῶν ὁ νεαρὸς Παναγιώτης καὶ μετέπειτα π.Σίμων ἀποφασίζει μὲ δύο πνευματικοὺς ἀδελφοὺς καὶ φίλους νὰ ἐγκαταλείψουν τὰ ἐγκόσμια καὶ νὰ ἀπομονωθοῦν σὲ μία σπηλιὰ στὴν Εὔβοια, ὡς ἀληθινοὶ στρατιῶτες τοῦ Ἰησοῦ. Οἱ δύσκολες ὅμως συνθῆκες ποὺ συνεπάγεται μιὰ τέτοια ἀσκητικὴ ζωὴ δημιούργησαν πολὺ γρήγορα στοὺς φίλους του λογισμοὺς φυγῆς. Ἔτσι ἐκεῖνος ἀποφασίζει νὰ φύγει νωρίτερα ἀπὸ τὸ σπήλαιο μὲ σκοπὸ νὰ μονάσει σὲ κάποιο Μοναστήρι τῆς περιοχῆς. Κατευθύνεται στὴν Ἱ.Μονὴ Ἁγ.Χαραλάμπους στὰ Λεῦκα Αὐλωναρίου, ὅπου γίνονται ἐργασίες ἀνακαινίσεως τοῦ Καθολικοῦ της. Ἀποφασίζει τελικὰ νὰ παραμείνει ἐκεῖ ὡς ἐργάτης καὶ ἔπειτα νὰ ὑποταχθεῖ στὴν ἀδελφότητα. Ἀρνεῖται ὅμως τὴν ἀμοιβή του· ὅταν τελειώνει ὁ Ναὸς (ἐπρόκειτο γιὰ μεροκάματα δύο ἐτῶν) καὶ δίδοντάς την ἐλεημοσύνη σὲ ἕναν πολύτεκνο ἐργάτη, φεύγει καὶ ἐν τέλει ἐγκαθίσταται στὸ σπήλαιο τοῦ Ἁγ.Γρηγορίου κοντὰ στὴν Κύμη, ἀγωνιζόμενος τὸν καλὸν ἀγῶνα.

Ἀπὸ ἐκεῖ μὲ ἐντολὴ τοῦ Μητροπολίτη Καρυστίας Παντελεήμονος (Φωστίνη) ἔρχεται στὴν ἕδρα τῆς Μητροπόλεως τὸ 1929, ὅπου κείρεται Μοναχὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Μητροπολίτη, λαμβάνοντας τὸ ὄνομα Σίμων. Ὁ ἴδιος τὸν στέλνει πάλι στὴν Ἱ.Μονὴ Ἁγ.Χαραλάμπους, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἀποχωρισθεῖ τὸν ἀγαπημένο του τόπο ἀσκήσεως, δηλαδὴ τὸ σπήλαιο τοῦ Ἁγ.Γρηγορίου, ὅπου ἐγκαθίσταται γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά. Οἱ πατέρες τῆς Μονῆς τὸν ἐπαναφέρουν, ὅμως ἐκεῖνος φεύγει ξανὰ καὶ ξανὰ ἐπιστρέφοντας στὸ σπήλαιο. Τελικὰ ἀποφασίζει νὰ παραμείνει στὴν Μονὴ καὶ νὰ δημιουργήσει καλλιεργήσιμο χῶρο γύρω ἀπὸ αὐτήν, γεγονὸς ποὺ καθησυχάζει τὴν οἰκογένειά του καὶ κυρίως τὴν ἀπαρηγόρητη μητέρα του.

Ἡ εὐφράδειά του καθὼς καὶ οἱ μεγάλες του γνώσεις στὰ πατερικὰ κείμενα καὶ κυρίως στὴν Ἁγ.Γραφὴ «ὑποχρεώνουν» τὸν Μητροπολίτη Παντελεήμονα νὰ τοῦ χορηγήσει τὸ ὕψιστο δῶρο τῆς ἱερωσύνης, παρʼ ὅλον ὅτι ὁ Γέροντας θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του ἀνάξιο πρὸς τοῦτο καὶ προέβαλε σθεναρῆ ἄρνηση. Ἡ χειροτονία στὸν πρῶτο καὶ ἔπειτα στὸ δεύτερο βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης πραγματοποιοῦνται τελικὰ τὸ 1936. Ἡ εἰς πρεσβύτερον χειροτονία του τελεῖται στὴν Ἱ.Μονὴ Μάντζαρη στὸν Ὀξύλιθο τῆς Εὔβοιας, ὅπου καθημερινῶς τελεῖ τὴν Θεία Λειτουργία. Στὸ κατανυκτικὸ περιβάλλον τῆς Μονῆς ἀφοσιώνεται στὰ ἱερατικά του καθήκοντα, στὴ θεία Λατρεία, στὸ μυστήριο τῆς Μετανοίας, στὴν μελέτη καὶ στὴν προσευχή. Συνάμα ἐργάζεται στὶς γεωργικὲς ἐργασίες τοῦ μοναστηριοῦ, ἀλλὰ σὲ κάθε εὐκαιρία μελετοῦσε ὡς συνήθως πατερικὰ βιβλία, κυρίως τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο.

Tὴν περίοδο τῆς Γερμανικῆς κατοχῆς (1941-44) βρίσκεται ὡς Ἡγούμενος στὴν Ἱ.Μ.Μεταμορφώσεως Σωτῆρος Κύμης, ὅπου πραγματικὰ προσφέρει τὰ πάντα στοὺς πεινασμένους τῶν ἡμερῶν ἐκείνων. Ἔρχονταν στὸ Μοναστήρι μήπως καὶ βροῦν κάτι φαγώσιμο καὶ ὁ γέροντας τοὺς προσέφερε εἴτε τυρὶ ἀπὸ τὸ κοπάδι τῆς Μονῆς, εἴτε ἐλιές, κρεμμύδια, χορταρικὰ ἀπὸ τοὺς κήπους τῆς Μονῆς. Κάποτε ποὺ τὸν εἶχαν ἐπισκεφθεῖ πεινασμένοι προσκυνητές -τότε ποὺ πέθαιναν πολλοὶ καθημερινὰ ἀπὸ τὴν πεῖνα- συνέβη καὶ τὸ ἑξῆς θαυμαστὸ γεγονός· ἕνας μεγάλος λαγὸς ἦλθε ἀπὸ τὸ βουνὸ καὶ σταμάτησε μέσα στὴν κουζίνα τῆς Μονῆς. Τὸν ἔπιασαν τότε οἱ πεινασμένοι, τὸν ἔσφαξαν, τὸν μαγείρεψαν μὲ κρεμμύδια τῆς Μονῆς καὶ ἔφαγαν ὅλοι μαζὶ σὰν ἀδέλφια μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ γέροντα καὶ εὐφράνθηκαν σὰν νὰ ἦταν Πάσχα καὶ εὐχαρίστησαν τὸν Κύριο τῆς ἀγάπης καὶ τὸν γέροντα.

Λόγῳ προβλήματος ποὺ παρουσιάσθηκε στὰ μάτια του ζητάει ἄδεια τὸν Ἰούλιο τοῦ 1945, ὥστε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸ Ὀφθαλμιατρεῖο τῶν Ἀθηνῶν. Τὸ ἡγουμενοσυμβούλιο διαβιβάζει τὴν αἴτησή του στὸν Μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος τὴν ἐγκρίνει καὶ ἔτσι ὁ Γέροντας ἔρχεται τὸν ἑπόμενο χρόνο στὸ κλεινὸν ἄστυ γιὰ τὶς ἀπαιτούμενες ἐξετάσεις καὶ τὴ θεραπεία.

Οἱ συγχωριανοί του στὴν Μεταμόρφωση τὸν παρακαλοῦν νὰ παραμείνει ὡς ἐφημέριος ἐκεῖ, παράκληση ποὺ ἀρχικὰ πραγματοποιεῖται ἀπὸ τὸν Γέροντα. Γρήγορα ὅμως παραχωρεῖ τὴ θέση του στὸν προσωρινὸ καὶ πολύτεκνο συνεφημέριό του καὶ ἐγκαθίσταται στὴν πλησιόχωρη Λυκόβρυση ὡς ἐφημέριος στὸν μικρό, παλαιὸ Ἱ.Ναὸ τῆς Ἁγ.Βαρβάρας.

Ἐκεῖ ἀποφασίζει νὰ προβεῖ σὲ ἕνα ἀρκετὰ δύσκολο ἐγχείρημα, τὴν κατασκευὴ δηλαδὴ ἑνὸς νέου, μεγαλύτερου καὶ λαμπρότερου Ναοῦ. Τὸ ἐγχείρημα ἀποδεικνύεται ὑπέρμετρο γιὰ τὶς δυνάμεις καὶ τὸ πενιχρὸ εἰσόδημα τῶν κατοίκων μὲ ἀποτέλεσμα γρήγορα νὰ ἐγκαταλείψουν τὸ ἔργο τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ νέου Ναοῦ τῆς Ἁγίας. Ἐκείνη ὅμως ἐμφανίζεται στὸν Γέροντα καὶ τὸν ἐνισχύει, ὑποσχόμενη τὴν ἀρωγή της. Πράγματι ὅλοι ἐπιστρέφουν καὶ προχωροῦν καὶ πάλι στὸ θεάρεστο ἔργο. Ὁ π.Σίμων ἀγωνίζεται μαζὶ μὲ τοὺς ἐργάτες καὶ τὴν Ἐρανικὴ Ἐπιτροπὴ ὥστε νὰ ὁλοκληρωθεῖ γρήγορα ὁ νέος, μεγαλοπρεπὴς Ναὸς καὶ νὰ τελοῦνται σʼ αὐτὸν ὅλες οἱ ἱερὲς Ἀκολουθίες καὶ τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Νυχθημερὸν κοπιάζει καὶ στὸ ἔργο τῆς ἀνοικοδομήσεως ἀλλὰ καὶ στὸν ἀγρὸ τοῦ Κυρίου μας. Παροιμιώδης εἶναι καὶ ἡ ἀβραμιαία φιλοξενία του. Ἔτσι σχετικὰ σύντομα ἀνεγείρεται στὴν Λυκόβρυση ὁ νέος περικαλλὴς Ναὸς τῆς Ἁγ.Βαρβάρας, τοῦ ὁποίου κύριος κτίτωρ ἀναδεικνύεται ὁ π.Σίμων.

Ἡ πάθηση τῶν ματιῶν του ὅμως δὲν τοῦ ἐπιτρέπει νὰ συνεχίσει γιὰ πολὺ τὰ ἐφημεριακά του καθήκοντα γιʼ αὐτὸ καὶ ἀποφασίζει νὰ ἀποσυρθεῖ σὲ κάποιο ἡσυχαστήριο ὄχι μακρυὰ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα. Ἀπευθύνεται στὴν Ἱ.Μονὴ Πετράκη, ὅπου τοῦ ὑποδεικνύεται νὰ ἐπισκεφθεῖ ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ Μετόχια της, τὰ ὁποῖα βρίσκονται στὴν Ἀττική. Ἐπισκέπτεται τὸν Ἅγ.Παντελεήμονα στὴ Βουλιαγμένη, καὶ ἄλλο στὸ Καβούρι καὶ στὴν Πάρνηθα τὸν Ἅγ.Νικόλαο καὶ τὴν Ἁγ.Τριάδα, ὅμως πουθενὰ δὲν ἀναπαύεται. Καταλήγει ὕστερα ἀπὸ σύσταση κάποιου κληρικοῦ στὸ παλαιὸ Μετόχι τῆς Μονῆς Πετράκη, τὸν Ἅγ.Παντελεήμονα στὴν νότια πλευρὰ τοῦ Πεντελικοῦ ὄρους. Ὑποβάλλει αἴτηση πρὸς τὸ Ἡγουμενοσυμβούλιο, τὸ ὁποῖο τοῦ παραχωρεῖ τὸ Μετόχι γιὰ μία εἰκοσαετία καὶ ἀποφασίζει τελικὰ νὰ ἐγκατασταθεῖ ἐκεῖ παρʼ ὅλα τὰ προβλήματα ποὺ τοῦ δημιουργοῦσαν κάποιοι βοσκοί, οἱ ὁποῖοι αὐθαίρετα εἶχαν καταλάβει τὸν τόπο. Διαμορφώνει τὸν χῶρο, ἐπισκευάζει τὸ παλαιὸ ἐξωκκλήσι τοῦ Ἁγίου καὶ ἀρχίζει τὴν κατασκευὴ νέου, μεγάλου Ναοῦ, κελλιῶν καὶ βοηθητικῶν χώρων. Πολλὰ πνευματικά του παιδιά, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, τὸν βοηθοῦν προσφέροντας ἐργασία καὶ χρήματα.

Προϊόντος τοῦ χρόνου τὸ Μετόχι γίνεται πόλος ἕλξεως γιὰ ἀναρίθμητους προσκυνητές, οἱ ὁποῖοι ἔρχονται γιὰ νὰ ἀναπαυθοῦν στὸ πετραχήλι τοῦ Γέροντα, νὰ λάβουν τὴν πολύτιμη εὐλογία καὶ τὶς συμβουλές του. Συνάμα δέχεται καὶ τοὺς πρώτους ὑποτακτικούς, στοὺς ὁποίους δίδει τὸ μέγα καὶ ἀγγελικὸ σχῆμα· ἡ ἀδελφότητα μεγαλώνει καὶ φθάνει νὰ ἀριθμεῖ περὶ τοὺς δώδεκα μοναχοὺς καὶ ἀρκετοὺς δοκίμους. Σιγὰ σιγὰ τὰ προβλήματα τῆς ὑγείας του αὐξάνονται καὶ πολλαπλασιάζονται. Σχεδὸν τυφλώνεται καὶ ἕνα πολὺ σοβαρὸ πρόβλημα στὸ πόδι του τὸν καθηλώνει ὁλοκληρωτικὰ πλέον στὸ κρεββάτι. Ἐπίσης παρουσιάζεται καρκίνος τοῦ προστάτη, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ νοσηλευθεῖ σὲ διάφορα Νοσοκομεῖα. Εἰσάγεται διαδοχικὰ στὸ Λαϊκό, στὸ Σισμανόγλειο, στὴν Κλινικὴ Παπαδημητρίου καὶ τελικὰ πάλι στὸ Σισμανόγλειο. Ὑποφέρει ἀπὸ ἀφόρητους πόνους ἀλλὰ δὲν γογγύζει. Τελικὰ λόγω τῶν σοβαρῶν του προβλημάτων ἐγκαθίσταται στὴν οἰκία ἑνὸς ἐκ τῶν ἀνηψιῶν του, ὅπου παρʼ ὅλα τὰ μεγάλα προβλήματα τῆς ὑγείας του ἐξακολουθεῖ νὰ δέχεται τὰ πνευματικά του παιδιά.

Ἐκεῖ τὴν 4η Μαρτίου τοῦ 1988 ἐξεμέτρησε τὸ ζῆν καὶ μεταβαίνει στὴν αἰωνιότητα κοντὰ στὸν οὐράνιο Νυμφίο τῆς ἀσκητικῆς του ψυχῆς ὁ ἄνθρωπος ποὺ χαρακτηριζόταν ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν συνάνθρωπο, ὁ ἐλεήμων καὶ διακριτικὸς γέροντας τῆς ἀγάπης, ὁ φιλόξενος νηστευτής. Ἡ νεκρώσιμος ἀκολουθία τελέσθηκε στὸν Ἱ.Ναὸ Ἁγ.Βαρβάρας στὴν Λυκόβρυση καὶ ἀκολούθως τὸ ἀγιασμένο του σῶμα κηδεύθηκε στὸ Ἱ.Μετόχιο τοῦ Ἁγ.Παντελεήμονος στὴν περιοχὴ τοῦ Κοκκιναρᾶ Πεντέλης.


Αρχή σελίδας

Iamatikos.gr

                   Developed by:    Stergiotis.gr © 2011 - V.S.  
 Όροι χρήσης